De beroemde Canto Ostinato van Simeon ten Holt is een boeiend stuk voor een bijzondere, ietwat ongedefineerde bezetting. Meestal voor vier piano's, maar soms ook met twee piano's of nog weer anders. Omdat ik het ook voor mezelf alleen op piano wil kunnen spelen en gefascineerd raakte door het prachtige, zangerige thema (wat in de originele canto pas naar hele lange tijd zich "eindelijk" aandient), heb ik dat eruit gehaald en voor mezelf bewerkt tot een kort pianostukje.
Hierbij dit arrangement van slechts een enkele pagina, waarin het Canto Ostinato thema met de prachige harmonieen en de stuwende bas kort wordt neergezet in vereenvoudigde vorm. De toonsoort is teruggezet van 5/8 naar 6/8, in lijn met de originele "oude melodie" getiteld "Aforisme II" uit 1972 waarvan de Canto een vervolgstap is geworden. Ik heb overwogen om ook de toonsoort te veranderen door te transponeren naar een toonsoort met minder voortekens, maar dat deed toch teveel afbreuk aan het originele karakter. Ik heb de toonsoort daarom laten staan in Bes-mineur, ondanks de vijf mollen...