Dit is het eerste werk van de tweede periode, geschreven in 1994, bijna acht jaar na opus 14 (de "OEtude"), het laatste werk van de vroege periode (1982 - 1986). Het einde van die periode werd bepaald door het feit dat ik vanaf augustus '86 ben gaan samenwonen (en er voor componeren even geen aandacht meer was).

Het opus 15 is opgedragen aan Hans Bouwmeester, een toenmalige collega van me. Als beginnend pianist was hij enthousiast over pianostukken van pianist en componist Laurens van Rooijen. Dat ontlokte aan mij de uitspraak "Dat kan ik beter", waarna ik uitgedaagd werd om de daad bij het woord te voegen. Dit was de directe aanleiding om na al die jaren opnieuw te gaan componeren en zo is het stuk "LeapFrog" ontstaan.

Nadat het openingsthema op een tamelijk verstilde manier is neergezet volgt een tegenthema met Mozartiaanse omspelingen, begeleid door een Albertijnse bas.
Na een rustig tussenspel (in twee liggingen) volgt het eigenlijke "LeapFrog" thema. Hierbij heb ik het beeld van een kikker die van het ene naar het andere blad van een waterlelie springt: "a frog that leaps", wat middels een woordspeling op "leapfrog" uitkomt (hetgeen "sprinkhaan" betekent). Bovendien was "LeapFrog" (met twee hoofdletters) de naam van een commercieel softwarepakket waar Hans en ik in ons werk destijds mee te maken hadden.

Het stuk eindigt middels een karakteristiek "Maestoso" gedeelte, waarin het openingsthema in de rechterhand terugkeert in octaven, rijkelijk omspeeld door de linkerhand.