Het stuk getiteld "Intermezzo" valt onmiddelijk op door zijn relatieve lengte: Na een zestal sfeerstukken voor piano solo van steeds 32 maten is dit "tussenspel" ruim twee maal zo lang.

Het stuk opent met een verstilde mijmering in het piano die na vier regels opbloeit in een hoger register en met een wat vrijere begeleiding naar een hoogtepunt toewerkt. Na deze climax sluit het openingsthema af.
Het tussenspel van dit "Intermezzo" is een eenvoudige melodie in majeur die vredig voortkabbelt middels een rustige begeleiding van gebroken akkoorden in de linkerhand.
Na een mysterieuze overgang terug naar de mineurtoonsoort bereikt de verstilling haar hoogtepunt in het spannende koraal. Het geheel wordt daarna wat luchtiger in een fantasie van ladderfiguren, uitmondend in de apotheose van dit stuk: een grootse afsluiting door een reprise van het openingsthema in de zo karakteristieke maestoso stijl.