Opus 39, is een zangduet voor twee sopranen op de tekst "Into the Bliss" van (opnieuw) Toos van Raaij.

Dit stuk is ontstaan naar aanleiding van het succesvol uitvoeren van een tweetal zangduetten van Benjamin Britten ("Mother Confort" en "Underneath the abject willow") voor twee sopranen. Andermans vakwerk kan zeer inspireren, ook al is de stijl heel verschillend.

De tekst verhaalt over twee vriendinnen, Eva en Ada, die samen terugblikken op hun leven. Allereerst op een zorgeloze tienertijd, ook al hadden ze het toen allebei op dezelfde jongen gemunt. Eenmaal volwassen besluiten ze dat ze zich niet zo druk moeten maken: ze nemen zich voor juist langzaam te genieten van de zoete vruchten van het leven! En, de weg naar het geluk dien je zelf te plaveien! De ondertitel van het lied luidt dan ook "A song of a lifetime friendship"

Muzikaal begint dit duet met een voorspel in de piano wat een variatie op het luchtige refrein-thema is, ditmaal echter in een dansend 6/8 ritme. In de tweede zin steken de keerzijden echter al wel de kop op.
Na een zangerig begin door Eve vervolgt Ada het verhaal over de jeugd. Het feit dat er conclusies worden getrokken is nu nog slechts instrumentaal aangeduid, in een overgang naar het ongecompliceerde, ritmische refrein vol syncopen waar de dames samenzingen in paralelle tertsen en sexten.
Na een kort tussenspel in de piano vervolgt het verhaal over de spanning rondom een jongen waar men beiden een oogje op had. De spanning wordt muzikaal uitgebeeld door een reekse schuivende, verminderde akkoorden. Plots liet hij beide dames in de kou liet staan, iets waarvan de tranen alleen in de piano hoorbaar zijn.
Hierna maken ze samen de balans van hun leven op; het refrein wordt dan ook samen ingezet. Na een tweede tussenspel volgt het relaas over de onvermijdelijke gevolgen van het ouder worden en de "wanhopige" pogingen het tij te keren. In het derde refrein komen ze, nu met hogere stemligging en herhaling, tot de slotsom: "Life's amazing!"

De premiere van dit stuk vond plaats op 21 november 2003 bij een zangavond door leerlingen van zangdocente Caroline Spanjaard. Dit duet werd toen gezongen door de sopranen aan wie het is opgedragen, begeleid door de componist aan de piano.