Opus 43 is opnieuw voor piano solo, mede geďnspireerd door kennismaking met de pianomuziek bij de film Amélie, geschreven door Yann Tiersen. Deze muziek heeft overeenkomsten met mijn improvisatie- en compositiestijl, zoals recentelijk in de drie impromptus opus 40 is vastgelegd. Het (b)leek toch wel degelijk de moeite waard hiervan meer vast te leggen. Het resultaat van dit toch moeizame en tijdrovende traject is een nieuw stuk voor piano solo met de titel "Collage Musicale", een samenraapsel van verschillende fragmenten.

Het stuk begint met een zwaarmoedig voorspel, gevolgd door een relatief virtuoze prelude ("quasi cadenza"). Daarna de expositie van het thema met een eenvoudige begeleiding. Een thema dat groeit in gepuncteerdheid en doorgroeit naar een boeiende doorwerking vol modulaties. De brug naar het tussenspel kent krachtige akkoorden die op een intense manier de aanvankelijk verstilde sfeer overschaduwen. Het daaropvolgende intermezzo begint lichtvoetig van aard (en doet denken aan de Elégie, opus 17) en moduleert via een overmatig arpeggio. Vandaar via een toename aan beweging naar een climax die vervolgens weer snel afgesloten wordt.
Wat volgt is de reprise van het eerdere thema, maar nu met een uitgebreidere begeleiding en een andere doorwerking. Verrassende arpeggio's faciliteren een snelle wending naar de korte finale die het stuk besluit.